舍宠求仙畏色衰,辞天素面立阶墀。金丹拟驻千年貌, 玉指休匀八字眉。师主与收珠翠后,君王看戴角冠时。 从来宫女皆相妒,闻向瑶台尽泪垂。
一步一愁新,轻轻恐陷人。薄光全透日,残影半销春。 蝉想行时翼,鱼惊蹋处鳞。底虚难驻足,岸阔怯回身。 岂暇踟蹰久,宁辞顾盼频。愿将兢慎意,从此赴通津。
高盖山头日影微,黄昏独立宿禽稀。 林间滴酒空垂泪,不见丁宁嘱早归。
临路深怀放废惭,梦中犹自忆江南。 莫言塞北春风少,还胜炎荒入瘴岚。
春至金河雪似花,萧条玉塞但胡沙。 晓来重上关城望,惟见惊尘不见家。
鸳鸯楼下万花新,翡翠宫前百戏陈。 夭矫翔龙衔火树,飞来瑞凤散芳春。 仙跸初传紫禁香,瑞云开处夜花芳。 繁弦促管升平调,绮缀丹莲借月光。
粉光花色叶中开,荷气衣香水上来。 棹响清潭见斜领,双鸳何事亦相猜。
流莺春晓唤樱桃,花外传呼殿影高。 抱里琵琶最承宠,君王敕赐玉檀槽。
魂梦天南垂,宿昔万里道。池台花气深,到处生春草。
荒塞峰烟百道驰,雁门风色暗旌旗。破围铁骑长驱疾, 饮血将军转战危。画角吹开边月静,缦缨不信虏尘窥。 归来长揖功成后,黄石当年故有期。