断虹霁雨,余霞送日,帘卷西楼月上。银河风静夜无波,天亦为、云軿相访。 蛛丝有恨,鹊桥何处,回首又成惆怅。长江滚滚向东流,写不尽、别离情状。
霜风擢霁,云涛涨晚,更觉我心弥壮。一尊谁与醉西风,辄莫负、高吟胜赏。 致君才术,康时事业,到底不容闲放。十年湖海共樵歌,何幸出、阳春绝唱。
一别清风北牖,几番明月西楼。断肠千里致书邮。借问近来安否。 归路淮山过雨,归舟江水澄秋。佳人应已数程头。冷拟到家时候。
冻卧袁安已复苏。闭门那患出无车。似渠人物到今无。 可笑昆山夸片玉,须怜沧海叹遗珠。时来应许捋君须。
春到衡门病滞苏。力强犹可驾柴车。少年狂望一时无。 清坐不堪肌起粟,高谈还喜唾成珠。红裙痴笑雪如须。
桃花春。杏花春。桃杏妖娆如个人。歌声清遏云。 酒醺醺。烛荧荧。眼尾微红无限情。相逢堪断魂。
风凄凄。雨霏霏。风雨夜寒人别离。梦回还自疑。 蛩声悲。漏声迟。一点青灯明更微。照人双泪垂。
吴江枫。吴江风。索索秋声飞乱红。晚来归兴浓。 淮山西,淮山东。明月今宵何处同。相寻魂梦中。
天四垂。山四围。山色天容入坐帷。清风吹我衣。 湖水东,江水西。东去西来无尽期。不如君共伊。
花一枝。酒一卮。举酒对花君莫辞。人生多别离。 行相随。坐相随。更有何人得似伊。春融胡蝶飞。