卜夜容衰鬓,开筵属异方。烛分歌扇泪,雨送酒船香。 江海三年客,乾坤百战场。谁能辞酩酊,淹卧剧清漳。
萧洒傍回汀,依微过短亭。气凉先动竹,点细未开萍。 稍促高高燕,微疏的的萤。故园烟草色,仍近五门青。
桥峻斑骓疾,川长白鸟高。烟轻惟润柳,风滥欲吹桃。 徙倚三层阁,摩挲七宝刀。庾郎年最少,青草妒春袍。
固有楼堪倚,能无酒可倾。岭云春沮洳,江月夜晴明。 鱼乱书何托,猿哀梦易惊。旧居连上苑,时节正迁莺。
玄武开新苑,龙舟宴幸频。渚莲参法驾,沙鸟犯句陈。 寿献金茎露,歌翻玉树尘。夜来江令醉,别诏宿临春。
毛延寿画欲通神,忍为黄金不顾人。 马上琵琶行万里,汉宫长有隔生春。
姮娥捣药无时已,玉女投壶未肯休。 何日桑田俱变了,不教伊水向东流。
玉管葭灰细细吹,流莺上下燕参差。 日西千绕池边树,忆把枯条撼雪时。
万里峰峦归路迷,未判容彩借山鸡。 新春定有将雏乐,阿阁华池两处栖。
风露澹清晨,帘间独起人。莺花啼又笑,毕竟是谁春。