偶有功名正俗才,灵禽何事降瑶台。天仙黼黻毛应是, 宫后屏帏尾忽开。曾处嶂中真雾隐,每过庭下似春来。 佳人为我和衫拍,遣作傞傞送一杯。
临风高视耸奇形,渡海冲天想尽经。因得羽仪来合浦, 便无魂梦去华亭。春飞见境乘桴切,夜唳闻时醉枕醒。 南守欲知多少重,抚毛千万唤丁丁。
瑞羽奇姿踉跄形,称为仙驭过清冥。何年厚禄曾居卫, 几世前身本姓丁。幸有远云兼远水,莫临华表望华亭。 劳君赠我清歌侣,将去田园夜坐听。
偶背雕笼与我违,四方端伫竟忘归。谁家白日云间见, 何处沧洲雨里飞。曾啄稻粱残粒在,旧翘泥潦半踪稀。 凭人转觉多相误,尽道皤然作令威。 华表翘风未可期,变丁
戛戛复差差,一丛千万枝。格如僧住处,栽得吏闲时。 笋自厅中出,根从府外移。从军无宿例,空想夜风吹。
盘径入依依,旋惊幽鸟飞。寻多苔色古,踏碎箨声微。 鞭节横妨户,枝梢动拂衣。前溪闻到处,应接钓鱼矶。
竹少竹更重,碧鲜疆更名。有栏常凭立,无径独穿行。 夕月阴何乱,春风叶尽轻。已闻图画客,兼写薛先生。
夹径尽黄英,不通人并行。几曾相对绽,元自两行生。 丛比高低等,香连左右并。畔摇风势断,中夹日华明。 间隔蛩吟隔,交横蝶乱横。频应泛桑落,摘处近前楹。
酷烈复离披,玄功莫我知。青苔浮落处,暮柳间开时。 带醉游人插,连阴被叟移。晨前清露湿,晏后恶风吹。 香少传何许,妍多画半遗。岛苏涟水脉,庭绽粒松枝。 偶泛
羽人仙籍冠浮丘,欲作酂侯且蜀侯,导骑已多行剑阁, 亲军全到近绵州。文翁劝学人应恋,魏绛和戎戍自休。 唯有夜樽欢莫厌,庙堂他日少闲游。