离乡积岁年,归路远依然。夜火山头市,春江树杪船。 干戈愁鬓改,瘴疠喜家全。何处营甘旨,潮涛浸薄田。
秋山清若水,吟客静于僧。小径通商岭,高窗见杜陵。 云霞朝入镜,猿鸟夜窥灯。许作前峰侣,终来寄上层。
蓝水警尘梦,夜吟开草堂。月临山霭薄,松滴露花香。 诗外真风远,人间静兴长。明朝访禅侣,更上翠微房。
曹溪松下路,猿鸟重相亲。四海求玄理,千峰绕定身。 异花天上堕,灵草雪中春。自惜经行处,焚香礼旧真。
此心知者稀,欲别倍相依。无食拟同去,有家还未归。 巴山开国远,剑道入天微。必恐临邛客,疑君学赋非。
清月转瑶轸,弄中湘水寒。能令坐来客,不语自相看。 静恐鬼神出,急疑风雨残。几时归岭峤,更过洞庭弹。
种在法王城,前朝古寺名。瘦根盘地远,香吹入云清。 鹤动池台影,僧禅雨雪声。看来人旋老,因此叹浮生。
山川心地内,一念即千重。老别关中寺,禅归海外峰。 鸟行来有路,帆影去无踪。几夜波涛息,先闻本国钟。
落花兼柳絮,无处不纷纷。远道空归去,流莺独自闻。 野桥喧磑水,山郭入楼云。故里南陵曲,秋期更送君。
去宰龙门县,应思变化年。还将鲁儒政,又与晋人传。 峭壁开中古,长河落半天。几乡因劝勉,耕稼满云烟。