扬雄拟我槐非伦,况复无才撰《美新》。什一懒营虚笑鬼,寻常守辱失钱神。生憎褚彦兴齐国,喜道陶潜是晋人。破衲黄冠犹末死,还因邻里问僧珍。
伙涉真高兴,留侯太有情。篇章想不死,蜩蟪定长生。剑求一人敌,杯中万虑冥。悠然篱菊老,可不咏荆卿。
纵说今宵旧岁除,未应除得旧臣荼。摩云即有回阳雁,寄得南枝芳信无?
种桑人家十之九,连绿不断阴千亩。年年相戒桑熟时,畏人盗桑晨暮守。前年灾水去年旱,私债官租如火锻。今春差觉风雨好,可惜桑田种又少。采桑女子智于男,晓雾浸鞋携笋篮。
贼臣不自量,称予是故人。敢以书招予,冀予与同尘。一笑置弗答,萧然湖水滨。湖水经霜碧,树光翠初匀。妻子甘作苦,昏晓役舂薪。国家有废兴,吾道有诎申。委蛇听大命,柔气
潞河数百里,家家悬柳枝。言自春至夏,雨泽全未施。燥土既伤禾,短苗不掩陂。辘轳干以破,井涸园菜萎。旧米日增价,卖者尚犹夷。贫者止垄头,怅望安所之。还视釜无烟,束腰
乞索生涯寄食身,舟前波浪马前尘。无成头白休频叹,似我白头能几人?
篷窗偏称挂鱼蓑,荻叶声中爱雨过。莫道陆居原是屋,如今平地有风波。
汉土西看白日昏,伤心胡虏据中原。衣冠谁有先朝制?东海翻然认故园。
远逐徐生迹,移舟住别峰。遗书搜孔壁,仙路隔秦封。流水去无尽,故人何日逢?乡书经岁达,离恨转重重。