花上插苍碧,花下走清湍。浓霜深覆残雪,更有月相参。似我竹溪茅屋,欲晓未明天气,扶杖绕篱看。秦楚五千里,何处是江南。 饶风下,人不断,马相连。颇尝见有此客,相属
寒江凝碧。是谁翦作梨花出。花心犹带江痕湿。轻注香腮,却是桃花色。 飞来飞去何曾密。疏疏全似新相识。横吹小弄梅花笛。看你飘零,不似江南客。
何药能医肠九回。榴莲不似蜀当归。却簪征帽解戎衣。 泪下猿声巴峡里,眼荒鸥碛楚江涯。梦魂只傍故人飞。
山青青。水青青。两岸萧萧芦荻林。水深村又深。 风泠泠。露泠泠。一叶扁舟深处横。垂杨鸥不惊。
霜花零落全稀。不成飞。寒水溶溶漾漾、软琉璃。 红未涌,青已露,白都晞。□□□□沙暖、戏凫鹥。
十里西畴熟稻香,槿花篱落竹丝长,垂垂山果挂青黄。浓雾知秋晨气润,薄云遮日午阴凉,不须飞盖护戎装。
栖乌飞绝。绛河绿雾星明灭。烧香曳簟眠清樾。花影吹笙,满地淡黄月。好风碎竹声如雪。昭华三弄临风咽。鬓丝撩乱纶巾折。凉满北窗,休共软红说。
千古东流,声卷地,云涛如屋。横浩渺、樯竿十丈,不胜帆腹。夜雨翻江春浦涨,船头鼓急风初熟。似当年、呼禹乱黄川,飞梭速。击楫誓、空警俗。休拊髀,都生肉。任炎天冰海,
客行忽到湘东驿。明朝真是潇湘客。晴碧万重云。几时逢故人。 江南如塞北。别后书难得。先自雁来稀。那堪春半时。
萍乡道中乍晴,卧舆中困甚,小憩柳塘。 酣酣日脚紫烟浮,妍暖破轻裘。困人天色,醉人花气,午梦扶头。春慵恰似春塘水,一片縠纹愁。溶溶泄泄,东风无力,欲皱还休。