露华清。天气爽、新秋已觉凉生。朱户小窗,坐来低按秦筝。几多妖艳,都总是、白雪余声。那更、玉肌肤韵胜,体段轻盈。 照人双眼偏明,况周郎、自来多病多情。把酒为伊,
薄雾轻阴酿晓寒。起来宿酒尚酡颜。柳莺何事苦关关。 新恨旧愁俱唤起,当年紫袖看弓弯。泪和梅雨两潸潸。
执手送行人,水满荷花浦。旧恨新愁不忍论,泪压潇潇雨。 行计已匆匆,无计留伊住。一点相思万里心,谁怕关山阻。
过尽征鸿来尽燕,故园消息茫然。一春憔悴有谁怜。怀家寒食夜,中酒落花天。见说江头春浪渺,殷勤欲送归船。别来此处最萦牵。短篷南浦雨,疏柳断桥烟。
只惯娇痴不惯愁。离情浑不挂眉头。可怜恼尽尊前客,却趁东风上小舟。 真个去,不忄欠留。落花流水一春休。自怜不及春江水,随到滕王阁下流。
和风暖日小层楼。人闲春事幽。杏花深处一声鸠。花飞水自流。 寻旧梦,续扬州。眉山相对愁。忆曾和泪送行舟。清江古渡头。
笙歌间错华筵启。喜新春新岁。菜传纤手青丝细。和气入、东风里。 幡儿胜儿都姑媂。戴得更忔戏。愿新春已后,吉吉利利。百事都如意。
夜来一夜东风暖。春到桃腮柳眼。对景可堪肠断。强把愁眉展。 花期惹起归期念。前事从头忖遍。凝想水遥山远。空结相思怨。
去年元夜,正钱塘,看天街灯烛。闹蛾儿转处,熙熙语笑,百万红妆女。 今年肯把轻辜负。列荧煌千炬。趁闲身未老,良辰美景,款醉新歌舞。
王谢堂前旧燕。毕意情高意远。只恐宠恩深,后会不教人见。深劝。深劝。不枉追欢一遍。